Dullar Sokağı

Herkes gibi kendine kendince sebepler bulabileceğin bir hayatın, kim bilir turlu turlu hayatların peşinde olacaksın. Belki de surukleneceksin. Bir şeyin yahut birinin varlığı, bir başkasının sebebiyken sen bunlar arasında surekli dolanıp duracaksın. Bazen sebebin bizzat kendisi, bir şeyin kaderini değiştirirken sen de bu değişmelerle kaderini yaşayacaksın. Sen de varacağın menziller için kendine kolayca bahaneler bulacak, korkularınla, endişelerinle yuzleşmekten kaçınacaksın. Sen de herkes gibi olacaksın. Bir anlamı olsun yahut olmasın sebepler, senin için de buyuk bir ehemmiyet taşıyacak. Bu yuzden butun yuklerini omuzlarından atmak bile istemeyeceksin belki. Yalnızca sebeplerle yuruyecek, yalnızca onlarla soluk aldığını duşuneceksin. Neredeyse seni uzaktan fark edebilmenin tek yolu sebepler olacak. Oysa bunlar ortadan kaldırıldığında kendinin de anlamsızlaştığını fark edeceksin. İpin ucunu kaçıracağından korkarak daha fazla sebeplere sarılacaksın. Benim korkum bu.

Garip olan şu ki insan gun geliyor herkesin yukunu omuzlayabileceği bir hayatın ağırlığına sebeplerle sonuçlar arasındaki dengeyle dayanmak zorunda hissediyor kendisini. Böyle surukleniyor ırmakta.