Envarul Aşıkin Allaha Aşıkların Nurları

Envarul Aşıkin her biri belli bir konu etrafında gelişen beş ana bölüm-den oluşmaktadır. Bölümler fasıllara, bazı fasıllar da “meb‘as” adı verilen altı bölümlere ayrılmaktadır.
Birinci bölümde; varlıkların tertîb ve düzeninden bahsedilmektedir. Bö-lüm içinde, yerlerin ve göklerin yaratılmasından, yerde ve gökte olan yaratıl-mış varlıklardan, bunların yaratılış şekillerinden ve bu yaratılıştaki ilâhî sır-lardan bahsedilmektedir.
İkinci bölümde; Allâh Teâlâ’nın peygamberlere hitap, Âdem (Aleyhisse-lâm)’ın yaratılmasından, ruh üflenmesinden, insanlardan ilâhî söz almasın-dan, peygamberlerin kıssalarından, ilâhî kitaplardan ve bu kitapların içinde-kilerden, Allâh’ın Peygamberlere vahiylerinden, vahyin sırlarından, peygam-berlerin karşılaştıkları güçlüklerden, ibret verici hadîselerden, Resûlullâh (Sallallâhü Aleyhi ve Sellem)’in peygamberliğinden, örnek ahlâkından, özel-liklerinden, yaptığı gazvelerden ve râşid halîfelerden bahsedilmektedir.
Üçüncü bölümde; Allâh Teâlâ’nın meleklerine vahyettiği kelimeler, büyük meleklerin vazifelerinden, ruhların makamlarından, bahsedilmektedir.
Dördüncü bölümde; Kıyâmet gününde Allâh Teâlâ’nın hitaplarından, farklı itikadlardan, içinde şirk ve riyanın bulunmadığı sâlih amellerden, ibâdetlerden, iyi ve kötü amelden, ilim ve cehâletten, mübârek gün ve geceler-den, dua ve niyâzdan, zikir ve tesbîhten, tövbe ve istiğfârdan ölümden, âhi-ret ve mahşerden, cennet ve cehennemden, dünyanın boşluğundan, hesap-tan, şefâatten, Sırât ve Mîzân’dan bahsedilmektedir.
Beşinci bölümde; Allâh Teâlâ’nın en yüce makamları hakkındaki sözleri, cennet nimetlerinden, cehennem azabından, a‘râftakiler, Allâh Teâlâ’nın cemâli, büyük ve küçük günah işleyenlerin durumları, cinler, cennet ehlinin mertebeleri, yüksek dereceleri ve kavuşacağı nimetlerden bahsedilmektedir.
Kitabın “Hâtime” başlığını taşıyan bölümde 850’de (1446) Gelibolu’da yazmaya başladığı eserini 855 Muharreminde (Şubat 1451) tamamladığını söyleyen müellif gerek bu kitabın gerekse kardeşinin Muhammediyye’sinin önemli eserler olduğunu belirttikten sonra mensûr bir münâcâtla kitabını
bitirmektedir.