Sâd'ın Sadr'ında

Su azîzdir; insânı yükseltir. Su ile Allâh'ın Azîz ismi arasında çok anlamlı bir ilişki/örtüşme vardır. Azîz, Allâh'ın güzel isimlerinden birisidir ve Yüceler yücesi, kadri ve kıymeti her türlü idrâkin ötesinde kalan demektir. İrfânî dilde su, hayatın/dirilişin/ilmin kısaca Hayy oluşun remzidir. Su nasıl hayatın/dirilişin kaynağıysa Vahiy de tıpkı onun gibi kalplerin hayatı ve dirilişidir. Bu nedenle Allâh, Kur'ân'da vahyin/âyetlerin işlevini anlatırken su/yağmur benzetmesini kullanır. Hz. Peygamber de bu gerçeği Allâh'ın benim vasıtamla gönderdiği hidâyet ve ilim bol yağmura benzer sözüyle açıklamıştır.
Anlaşılıyor ki, Kur'ân'dan/vahiyden/âyetlerden uzak kalmak insânın zihnini, kalbini, bedenini susuz bırakmak demektir. İrfânî yaklaşım Kur'ân'da geçen yağmur sonrası güzel beldenin bitkisi/ürünü bolca çıkar âyetini yorumlarken güzel belde/verimli ülke anlamında kullanılan beledü't-tayyib ifâdesini mü'minin kalbi olarak tanımlamıştır. Bu da bize Kur'ân'dan kopmuş bir insânın/kalbin çölleşeceğini ve vahye uygun bir düşünceyi/hayatı yeniden kuramayacağını vurgulamaktadır. Bu yüzden olacak ki Hz. Peygamber muhteşem bir duâ örneğinde şöyle söylemiştir: Ey Rabb'im! Kalbimi su ile temizle/arındır ve Kur'ân'ı/Vahyi kalbimin baharı kıl!
Allâh, Kur'ân'ın sıfatlarından birini bize Azîz olarak vermiştir. Bu kitabı yaşamlarının ekseni yapanları Allâh zelîl olmaktan çıkarıp Azîz kılar. Evren her gün/an değişmektedir. Hiçbirimiz sabah güneşin doğuşuyla batışı arasında aynı yerde değiliz. İkbâl'in deyişiyle: Sadece yolcular değil yollar da yürümektedir. Öyleyse değişen/genişleyen âlemlere rahmet olan Hz. Peygamber'in diliyle bize ulaşmış olan Kur'ân'a da her gün güneşin doğuşuyla yeniden bakmalıyız. Onun hayat verici, diriltici yağmurundan kendi çağımıza yeni nefesler/baharlar sunmalıyız.